Trzy z trzech #1 Lektury

Witajcie! Zaprawne zaskoczył Was nieco tytuł posta. Nic dziwnego. Trzy z trzech, co to ma być? I jeszcze te ''Lektury''? No cóż, odpowiedź jest prosta. Nagle stałam się twórcza (co nie tylko w tym się objawia, niestety) i wymyśliłam sobie, że stworzę pewien cykl postów. Będzie on polegał na zestawieniu tematycznie trzech książek, po jednej dla kategorii: Lubię, toleruję i nie znoszę. Nie pierwszy ogień poszły właśnie lektury. A więc do dzieła! :D

Zacznijmy od tej lektury, która ma wątpliwą przyjemność noszenia miana ''nie znoszę''.

Romeo i Julia... Któż o nich nie słyszał? Tragiczna miłość i dziesiątki, jeśli nie setki różnorakich interpretacji sprawiają, że chyba nie znajdzie się na świecie człowiek, który nie zna tej historii.

Ale dlaczego należę do grona osób, którym ten dramat się nie spodobał? Zacznijmy od tego, że cała ta koncepcja jest jak dla mnie zbyt naciągana. Miłość od pierwszego wejrzenia, kilka spotkań i już jesteś w stanie ''z miłości'' się zabić? Jak dla mnie to raczej z głupoty lub zbytniej pochopności niż z miłości. Rozumiem, takie zauroczenie (bo tak tylko mogę nazwać relacje pomiędzy głównymi bohaterami) może nieco omamić, ale do tego stopnia? Nie, to po prostu niemożliwe. Ale to oczywiście tylko moje zdanie.

Drugą, jak dla mnie najważniejszą kwestią (którą wypominam zawsze przy temacie Romea i Julii), jest wiek Julii. Ona. Przecież. Jest. DZIECKIEM! -.-". Jak takie DZIECKO może tak kochać? Nie mówię tu o miłości do rodziców, czy rodziny, to bym zrozumiała, ale miłość w sensie do zupełnie obcego człowieka. Czternaście lat, zdaję sobie sprawę, że to niewiele mniej ode mnie, ale wcale nie sądzę, że sama jestem dorosła. Umiem się przyznać do tego, że jestem jeszcze dzieckiem. Ale żeby Julia na ten wiek dała radę kochać kogoś tak mocno i trwale... Nie, nie ma bata. Wiem, że to inne czasy, inne obyczaje, ale ludzie (tym bardziej dzieci) aż tak się nie zmieniają.

Tolerancja, czyli jak dla mnie może istnieć, ale tylko żebym nie miała z tym styczności.

Taką to oto pozycją jest  (pewnie też znana Wam) Zemsta Aleksandra Fredro. W ubiegłym roku szkolnym przerabiałam tę komedię, ale prawdę powiedziawszy niemal nic z niej nie pamiętam poza suchymi faktami dotyczącymi ogólnej fabuły. Nie wiem, nawet czy wypełniła swoją rolę, czyli rozbawiła mnie przynajmniej w jednym momencie.

Język nie była najgorszy, chociaż muszę przyznać, że nieco trudniej się czytało niż Romeo i Julię. Chyba to dlatego, że staropolski nie ma porównania do tłumaczenia angielskiego, nawet tego we wcześniejszych epok. W razie, czytałam tę pozycję dość długo i ona sama jeszcze bardziej mi zbrzydła.

I znowu występuje w niej wątek miłości (jeśli dobrze pamiętam) od pierwszego wejrzenia. Tutaj wyjątkowo mi nie przeszkadzał, bo nie był przedstawiony tak poważnie i święcie jak w Romeo i Julii.

Lubię, czyli książka, która należy do wąskiego grona lektur, które mi się spodobały.

Śluby panieńskie z kolei przeczytałam całkiem niedawno, bo zalewie dwa tygodnie temu. W przeciwieństwie do Zemsty tę pozycję czytało mi się bardzo przyjemnie i miło, tak, że udało mi się ją skończyć w jeden wieczór.

No i co najważniejsze: jak ja się przy niej ubawiłam! Naprawdę, kompletnie nie spodziewałam się tego, że ta książka tak mnie rozbawi! Cały ten surrealizm i poplątanie aż zmusza do śmiechu. Bohaterowie i ich zachowanie, a już w szczególności Gustaw i ta jego intryga sprawiają, że trudno przejść obojętnie wobec tej pozycji.

No i następna piękna i rzadko spotykana rzecz: feminizm! No może nie do końca, ale zawsze to jakieś początki. Główne bohaterki, które przyjęły sobie za cel nie wyjście za mąż, nawet jeśli ostatecznie i tak to robią, tak bardzo przypadły mi do gustu, że sobie tego nie wyobrażacie. W końcu znaleźć takie w pierwszej połowie dziewiętnastego wieku, to jak dla mnie niebywała nowość!


I to by było na tyle. Krótko, zwięźle i na temat. A co Wy sądzicie o tych lekturach? Wasze zdanie jest podobne czy zupełnie inne? :)

Ps: Kontynuować tę serię czy nie? Wiem, że bloga piszę się dla siebie, ale bardzo zależy mi na Waszym zdaniu :)