''Niezbędnik obserwatorów gwiazd'' Matthew Quick

Tytuł oryginału: Boy 21
Seria: --
Wydawnictwo: Otwarte/Moondrive
Liczba stron: 320
Data premiery: 8 października 2014

Finley niewiele mówi. Odzywa się tylko wtedy, gdy musi. Kocha dwie rzeczy. Pierwsza z nich to koszykówka – jest rozgrywającym w szkolnej drużynie. Druga natomiast – patrzenie w gwiazdy z Erin. Obie pozwalają mu zapomnieć o problemach, od których stara się uciec.
Pewnego dnia trener zwraca się do niego z nietypową prośbą…

To nie jest love story… To nie jest historia z przesłodzonym happy endem… Tutaj nie zdarzają się cuda na ostatnią chwilę… Tutaj nie wszystko jest sprawiedliwe… Tu nie zawsze można wiedzieć ‘’dlaczego?’’ lub ‘’po co’’… Tu nie wszystko idzie po naszej myśli… To jest prawdziwe życie. Te myśli zdaje się krzyczeć ‘’Niezbędnik obserwatorów gwiazd’’ i nie jest to wcale kłam czy przesada. To najprawdziwsza prawda.

''Czujesz czasem, jakbyś nie był wewnątrz tą samą osobą, którą jesteś na zewnątrz?''

Z napisaniem tej recenzji wstrzymywałam się ponad dwa tygodnie. Ale to nie z powodu, że książka mi się nie spodobała. Wręcz przeciwnie, byłam ją pozytywnie zaskoczona. Jednakże, kiedy ją czytałam w ogóle nic nie myślałam – w sensie pozytywnym. Nie myślałam o tym, co mi się w niej podoba a co nie. Co należałoby poprawić, a czego wprost nie mogłam się nachwalić. Takie myśli mam przy czytaniu każdej książki, ale ta okazała się wyjątkiem. Tak wczułam się w historię Finley’a, że nie starczyło mi myśli na temat późniejszej recenzji. Nie wiem jakim sposobem sprawił to pan Quick, ale należą mu się za to wielkie brawa. Spróbuję jednak sklecić tu kilka (choć trochę) sensownych zdań.

''Nie zawsze można wybrać rolę, jaką będzie się odgrywać w życiu, lecz cokolwiek by ci się trafiło, dobrze tę role grać najlepiej, jak się potrafi.''

Sam Finley jak i wszystkie inne postacie był dobrze wykreowany. Jego charakter był złożony i mimo, że z początku trochę go nie rozumiałam, ostatecznie wszystkie jego pobudki i zachowania nabrały dla mnie sensu. Zmieniał się przez całą książkę, nawet ośmielę się stwierdzić, że ewoluował na przestrzeni kartek z chłopczyka bojącego się powiedzieć o słowo za dużo w pełnego desperackiej odwagi chłopaka. Nie była to zmiana w jednym rozdziale, ona trwała już od poznania pewnej osoby aż do końca książki. Autor pięknie przedstawił jak wielki wpływ mają na nas ludzie z naszego otoczenia oraz ile szkód może wyrządzić jakakolwiek trauma z dzieciństwa.

''Chciałem zrobić dla ciebie coś miłego (...) Kupiłem ci więc twój własny kosmos."

Wracając jednak do tej ‘’pewnej osoby’’. Jest ona drugim najważniejszym bohaterem w tej książce i zarazem jedną z postaci, których polubiłam najbardziej. Numer 21 (na serio tam się nazywa, albo raczej sam chce być tak nazywany…) to chłopak, któremu życie zawaliło się dosłownie w ciągu kilku sekund. On jak również Finley radzą sobie każdy na własne sposoby, nawet nie zauważając z początku jak są do siebie podobni. Wręcz widać ile to trudu autor poświęcił na kreację obu bohaterów. Żałuję tylko, że pan Quick nie rozbudował trochę bardziej postaci Erin. To właśnie ona była jedną z kluczowych postaci, a jednak przez dużą część książki zdawało się jakby w ogóle jej nie było. Często pojawiała się w wspomnieniach Finley’a, ale sama w akcji książki dużo nie występowała.

''Zawsze mogę spojrzeć w kosmos i się zachwycić, bez względu na to, co się dzieje. A gdy spoglądam w górę, moje problemy robią się takie małe. Nie wiem czemu, ale zawsze czuję się wtedy lepiej."

Książka porusza wiele problemów. Rasizm, mafia, traumy z dzieciństwa to tylko przykłady tego, co działo się w ‘’Niezbędniku obserwatorów gwiazd’’. Wszystko jest jednak napisane przystępnym językiem, który sprawia, że wcale się nie męczyłam czytając. Ogólnie rzecz biorąc bardzo mi się spodobał styl pana Quicka i to na tyle, że wprost nie mogę się doczekać kiedy zabiorę się za inne jego dzieła. ‘’Prawie jak gwiazda rocku’’ już jest na mojej półce, więc pewnie niedługo, może we ferie (wszystko zwalam na te ferie, jeśli tak dalej pójdzie to czasu mi braknie na czytanie…) możecie się spodziewać jej recenzji.

''- My też jesteśmy fikcją.

- Co masz na myśli?

- Gdzieś pewnie istnieją ludzie, którzy nie uwierzyliby, że to wszystko nam się przydarzyło, gdyby napisać o tym książkę.''

Wracając. Jeśli zrozumieliście coś z tej recenzji (a nie zdziwiłabym się, gdyby nie) to polecam ‘’Niezbędnika obserwatorów gwiazd’’. Jest to książka, po którą każdy powinien sięgnąć, żeby chociaż się przekonać co o niej sądzi.

8/10

Wyzwania:

Przeczytam tyle ile mam wzrostu (+2,4cm)