Trzy z trzech #2 Lektury cd.

Hejka, witam w w drugiem poście z serii Trzy z trzech! Dzisiaj również postanowiłam zrobić zestawienie kolejnych lektur, w tym jedną którą nigdy bym się nie spodziewała, że ją polubię :D

Wyszukując lektury do tego miejsca szukałam takiej, która wzbudziła we mnie coś więcej niż nudę, jak w przypadku książki poniżej. Długo nad tym myślałam ostatecznie przeglądając obrazki dotyczące Balladyny w końcu doszłam do tego, że to właśnie ta pozycja wzbudziła we mnie więcej negatywnych uczuć niż to początkowo zapamiętałam.

Dla odświeżenia pamięci przeczytałam  jeszcze streszczenie i oto zrozumiałam z całą jasnością, że nie lubię tej historii. Może i dość często jestem za ''tymi złymi'', ale Balladyna to zupełnie inna kategoria. Ona przekroczyła wszystkie możliwe granice i to co się z nią stało pod koniec wprawiło mnie w tak dobry humor, że zaczęłam zastanawiać się, czy aby sama nie mam skłonności psychopatycznych.

Wiem, że niektóre jej cechy, gdyby nie były na pograniczu szaleństwa i złego, byłby do przyjęcia, a nawet do naśladowania (przecież upór jest w życiu potrzebny), ale Balladyna przekroczyła granice i to jest dla mnie nie do przyjęcia. W końcu powiedzenie ''po trupach do celu'' nie ma pozytywnego oddźwięku, a to zdaje się była jej dewiza życiowa.

To tego wszystkiego dochodzi jeszcze moja niechęć do tragedii (ogólnie jakoś tak nie przepadam z dramatem) i Balladyna może w spokoju osiąść na zaszczytnym miejscu NIE ZNOSZĘ.

Tę lekturę przeczytałam właściwie... dzisiaj. Tak, była na tyle krótka, że nie potrzeba mi było więcej czasu. I dzięki Bogu, bo nie wiem, czy wytrzymałaby dłużej tak nudnej fabuły.

Dobra zacznijmy od tego; o czym jest właściwie ta książka? Bo jak dla mnie nie ma w niej niczego takiego co mogłoby sprawić, że należy do kanonu lektur. Bo niby, co się w niej działo? Nic, taka jest krótka i szczera odpowiedź. Sama nie wiem jakim cudem przy niej nie zasnęłam.

No i co tu więcej mówić? Pewnie gdyby nie to, że jest tak krótka, przez co szybko i w miarę sprawnie się ją czyta, pewnie bym jej już nie tolerowała, ale z racji, że Stary człowiek i morze nie zajął mi za dużo czasu ta książka może dla mnie istnieć.

Tak, wiem, teraz pewnie zastanawiacie się jakim cudem ta okropna i długaśna lektura mi się spodobała. Albo czy aby nie oszalałam. No, ale cóż, przyjmuję bycie nienormalną za komplement ;D. 

Ale co mi się właściwie w tych Krzyżakach spodobało? Na pewno nie początek, przez który nie mogłam przebrnąć. Wątek miłosny pomiędzy Danuśką a Zbyszkiem też absolutnie nie. Nawiasem mówiąc zdecydowanie nie przepadam za Danuśką, ba! ona mnie po prostu irytowała! Po prostu nie znoszę takich... pasywnych postaci, żeby zaczerpnąć co nieco słownictwa z lekcji polskiego. A jeszcze mała ciekawostka: wiecie ile przerabiałam Krzyżaków? Dokładnie trzy dni, czyli jakieś pięć lekcji polskiego. To chyba jakiś rekord.

Zanim jeszcze skończyłam czytać Krzyżaków zastanawiałam się, czy aby nie dać tej książce miana TOLERUJĘ, ale to właściwie ostatnie rozdziały w zupełności przekonały mnie do tej książki. Bo wiecie... Ja się po prostu zakochałam w opisie bitwy pod Grunwaldem! No nie wiem jak to się stało, ale taka jest prawda. Na polskim omawialiśmy całą tą bitwę pod względem stylistycznym, ale nawet to nie dało mi na to odpowiedzi. Chyba po prostu Sienkiewicz zaczarował te ostatnie strony, tak by wywołały we mnie tyle uczuć zadziwiająco przypominających patriotyzm (a myślałam, że nic już z niego we mnie nie zostało).

No i jeszcze wątek miłosny poszedł po mojej myśli. Ogólnie rzecz biorąc nie byłam uszczęśliwiona faktem, że nawet w takiej lekturze znajduje się trójkącik, ale z racji tego, że ostatecznie wyszło na moje mogę ten wątek zaliczyć do udanych. Za Danuśką jak wspomniałam wyżej nie przepadałam, ale za to Jagienka od początku sprawiła, że jej kibicowałam.

No i jeszcze mam przed sobą film. Taa, następny dziw; nie oglądałam jeszcze nigdy ekranizacji. Ale na nią muszę sobie zagospodarować trochę więcej czasu, więc na pewno nie będzie to w najbliższym czasie. A tak po za tym zastanawiam się, czy nie napisać pełniejszej recenzji Krzyżaków. Bylibyście na coś takiego chętni? (Bo o tej książce mogę mówić i mówić, a nie chcę Was teraz zanudzać ;))

A Wy co sądzicie o tych lekturach?