''Co, jeśli...'' Rebecca Donovan

Tytuł oryginału: What If
Seria: --
Tłumaczenie: Andrzej Goździkowski
Wydawnictwo: Feeria Young
Liczba stron: 390
Data premiery: 17 czerwca 2015

Co, jeśli dostałbyś drugą szansę na to, by kogoś poznać po raz pierwszy?

Cal Logan doznaje szoku, gdy widzi Nicole Bentley siedzącą naprzeciwko niego w kawiarni tysiące mil od ich rodzinnego miasta. Przecież od ponad roku – gdy oboje skończyli szkołę – nikt jej nie widział ani o niej nie słyszał.
Tylko że to nie jest Nicole.

Wygląda dokładnie jak miłość Cala z dzieciństwa, ale nazywa się Nyelle Preston. Jest przeciwieństwem Nicole: impulsywna i odważna, zaraża wszystkich wokół pasją życia. Cal jest nią totalnie zafascynowany. Ale Nyelle kryje też wiele tajemnic, a im bardziej Cal zbliża się do rozwiązania jej zagadek, tym mniej chciałby wiedzieć.

Gdy tajemnice z przeszłości i teraźniejszości zderzają się, jedno staje się jasne: nic nie jest takie, jakim się wydawało…

          Ta recenzja będzie nieco niecodzienna. Po pierwsze pojawią się w niej zdjęcia (jak zwykle w ''świetnej'' rozdzielczości). Po drugie dołączam do morza ludzi uważających, że trudno napisać cokolwiek o Co, jeśli... nie zdradzając żadnej z tajemnic w niej się pojawiającej, więc moja opinia będzie wyjątkowo krótka. Trzeciego powodu już nie ma. Ale właśnie te dwa powody dodają nieco specyfiki. A teraz przechodząc do rzeczy. Książka mi się spodobała. Serio, jest dobra, ale spodziewałam się po niej czegoś więcej. Bo pomimo tego, że emocji było całkiem sporo, to będąc dwa dni po jej przeczytaniu nic już po nich nie pozostało. Myślałam, że książka będzie mnie prześladować na długo po jej zakończeniu. A tak naprawdę czuję się tak jakbym z przeczytaniem ostatniej strony, zamknęła za sobą bezpowrotnie drzwi do tego świata. To smutne, ale prawdziwe.

''Nawet jeśli się udaje, że nic się nie stało, wciąż jest to tak samo realne.''

          Co się tyczy bohaterów. Cal jest sympatycznym chłopakiem, jednak w sprawach damsko-męskich, pomimo swojego dość sporego doświadczenia nadal zielony. W ciągu dwóch-trzech lat umawiał się z niezliczoną ilością dziewczyn, ale z żadną na stałe lub dłużej niż dwa miesiące. Jego zachowanie w takich sytuacjach zakrawa o tchórzostwo. Nadal tak uważam, chociaż zostało to później zgrabnie wyjaśnione. Czeka na tą jedyną? Jest w kimś beznadziejnie, nieodwołalnie zakochany? Tego powiedzieć nie mogę, bo byłby to spoiler (chyba). Według mnie to i tak idiotyzm. Co mi się w nim jeszcze nie spodobało? Mianowicie to, że pozwalał na wszystko Nyelle (o niej trochę później). Każdy najbardziej niebezpieczny, czy po prostu głupi pomysł kwitował przytaknięciem i chęcią zrobienia tego z nią. Jaki facet taki jest? W ogóle nie potrafił się jej postawić, bojąc się, że może go opuścić (po raz drugi). Następny przejaw tchórzostwa. Ale pomimo tych wad jest ucieleśnieniem ideału chłopaka (matek dla swoich córek); spokojny, ułożony, niewytatuowany z wielką kochającą się rodziną. Czegóż to chcieć więcej?

''Wyrzuty sumienia to przebiegłe bestie. Ranią głęboko, a kiedy rana już się zabliźnia, posypują ją solą.''

          Nyelle jest natomiast zupełnie inną osobą. Szaloną, zwariowaną, pędzącą za marzeniami dziewczyną. Nie przejmuje się opinią nikogo, dąży tylko to tego, by spełnić to, co na w planach. Ale nie te cechy pierwsze rzucają się w oczy. Pierwsze co można przyuważyć to jej tajemniczość i skrytość. Niby teoretycznie wiemy, kim była wcześniej, ale to, co doprowadziło to tego jaka jest teraz, jest owiane toną tajemnicy. Co się jej stało? Dlaczego zachowuje się tak jakby nigdy wcześniej nie widziała, a co dopiero nie znała Cala? Jak to możliwe, że aż tak się zmieniła? I czy to naprawdę jest Nicole, stara przyjaciółka Cala, członkini ich zgranej dziecięcej paczki? Te pytania ciągną się przez całą książkę, mnożąc się i przybywając aż do finału. Przyznam szczerze, na niektóre tajemnice łebskiej głowy wcale nie trzeba, wystarczy połączyć w całość kilka faktów, przyuważyć, co nieco i bam! Masz gotową odpowiedź.

''Niebo pełne możliwości i bólu. Przecież to sprzeczność. Chyba, że możliwości zawsze niosą ze sobą cierpienie...''

          Wracając jednak do Nyelle. Miewała ona pomysły. Niecodzienne, szalone, niekiedy niebezpieczne, takie o jakich nikt normalny nawet nie pomyśli. Ale pod tą warstwą ukazywały swoją prostotę i radość, jaka może z nich płynąć. To co, że jesteś dorosły, i tak możesz wspinać się po drzewach niczym małe dziecko. Kto powiedział, że chipsy z kremem nie są smaczne? A udawany ślub nie jest głupi, jest świetny! Piękno i życie ukazuje się pod każdym z tych pomysłów, wystarczy tylko bliżej się przyjrzeć.

''Tyle razy rozmyślałam o decyzji, którą kiedyś podjęłam, zastanawiając się, co by było, gdybym postąpiła wtedy inaczej? Kim byłabym dzisiaj? Jak wyglądałoby moje życie? A co, jeśli...''

          Rebecca Donovan pisze zgrabnym językiem, a książkę szybko się czyta. Oprócz tego, co dzieje się w teraźniejszości autorka wplątywała także wspomnienia z dzieciństwa oraz czasów liceum Cala, Nicole i Richelle (ich przyjaciółki). Dawało to za każdym razem garści świeżych informacji, które były niezbędne do wyjaśnienia tajemnic Nyelle/Nicole oraz innych. Dzięki nim powoli dochodziliśmy do prawdy i mogliśmy być świadkami budowania przyjaźni i ich rozpadu.

          Co tu napisać na podsumowanie? Książka była piękna, ale nie świetna. Przekazywała wartości, takie jak to, że trzeba cieszyć się z życia i nie marnować swojego czasu na rzeczy jakie nas nie interesują, bo nigdy nie wiadomo ile nam tego czasu zostało. Zawsze miło będę wspominać lekturę Co, jeśli... i zachęcam szczerze Was wszystkich, byście na własne oczy przekonali się jaka to jest książka i jak sami ją odbierzecie.

7/10

Za Co, jeśli.. dziękuję serdecznie dziewczynom ze strony Blask Książek!