''Błękitna miłość'' S.C. Ransom

Tytuł oryginału: Small Blue Thing
Seria: Błękitna miłość #1
Wydawnictwo: Amber
Liczba stron: 344
Data premiery: 19 kwietnia 2011

Tajemnicza bransoletka z błękitnym kamieniem zaprowadzi śmiertelną dziewczynę do duchów umarłych, które żywią się ludzkim szczęściem, i zwiąże z chłopakiem, który może obdarzyć ją miłością lub odebrać to, co najcenniejsze…

Siedemnastoletnia Alexa ma powody do radości: właśnie zdała egzaminy, a Rob, obiekt westchnień większości dziewczyn w szkole, jest zainteresowany właśnie nią.

Ale dziwna bransoletka znaleziona na brzegu Tamizy wszystko zmienia. Bo za sprawą tego niezwykłego przedmiotu Alexa spotyka Calluma – uwięzionego pomiędzy życiem a śmiercią pięknego chłopaka, w którym zakocha się bez pamięci. Lecz im głębsze uczucie ich łączy, tym częściej Alexa zaczyna wątpić, czy Callum mówi jej prawdę. Zwłaszcza gdy odkryje coś, co przeczy jego słowom i wzbudza w niej lęk. I każe zadać pytanie, czego naprawdę chce jej widmowy ukochany…



W książkach typu Błękitna miłość zaczytywałam jeszcze całkiem niedawno, bodajże ze trzy lata temu. Wtedy nie liczyło się dla mnie w książce przesłanie, zapadający w pamięć bohaterowie, czy ciekawa fabuła. Obchodziło mnie jedynie by w czytanej przeze mnie historii nie zabrakło wątka miłosnego nie ważne czy ma być oryginalny, przesłodzony, czy kompletnie bez sensu. Liczyło się dla mnie tylko by był i zajmował pokaźną część fabuły. Teraz moje gusta nieco wyewoluowały i chociaż wątek miłosny jest dla mnie ważny, to niej jest on najważniejszy.

''Łzy piekły mnie pod powiekami, kiedy zmagałam się z poczuciem straty czegoś, czego nigdy nie miałam.''

Przechodząc do rzeczy. Błękitna miłość to książka, w której to właśnie ten wątek jest najważniejszy, ale wbrew opisowi nie jest to ‘’głębokie uczucie’’, bardziej mi to pasuje na chwilowe zauroczenie, zadurzenie, a nie tą jedną, prawdziwą miłość. Bo jak tu nie wątpić, w sens całej tej ‘’miłości’’, kiedy wyznają ją sobie już przy drugim może trzecim spotkaniu? Tak, typowy przykład ‘’miłości znikąd’’, czyli masakra wątku miłosnego od początku do końca. Wybaczcie ten ton, ale kiedy czytałam tą książkę po raz pierwszy kilka lat temu to bardzo mi się ona spodobała i kompletnie nie spodziewałam się, że tak zareaguję po przeczytaniu jej po raz drugi. Widać, jak na dłoni, że stałam się bardziej wybredna.

Bohaterowie też nie są nadzwyczajni. Nie mają żadnych charakterystycznych kreacji, zlewają się w jedno. Alexa zadziwia swoją szybką zmiennością uczuć i naiwnością, Callum zachowuje się jak dziecko, a reszta postaci nie zasługuje nawet na wymienienie. Wszystko dzieje się za szybko, akcja jednymi momentami dłuży się niemiłosiernie, a drugimi biegnie jak z bicza. Autorka nie daje rady również na polu opisywana wydarzeń, te które zasługują jedynie na wspomnienie, rozwleka, a te nad którymi pasuje trochę posiedzieć, opisuje pobieżnie. Niektóre wypadki wydają się na siłę, jakby pani Ransom starała się na siłę wymyślić coś dramatycznego. Wynaciągane, przedramatyzowane, na siłę głębokie, to tylko przykłady słów jakimi można opisać większość wydarzeń.

''Moje całe życie znikało. Wszystko, co czyniło mnie tym, kim jestem, było mi wydzierane. Patrzyłam na to jak na film puszczany na ścianie tunelu, a sama pędziłam w stronę czarnej dziury na końcu.''

Błękitna miłość to pierwszorzędny przykład książki ze zmarnowanym potencjałem. Gdyby autorka lepiej sobie poradziła w kreacji uczuć, bohaterów, opisów wydarzeń i świata przedstawionego (czyli krótko pisząc ze wszystkim) z tej książki wyszłaby naprawdę warta uwagi pozycja, zamiast książeczki gdzie wszystko kręci się wokół wyssanej z palca miłości. Bo wierzcie mi sam pomył jest naprawdę dobry, może nie świetny, ale naprawdę ciekawy. Jednakże wykonanie…

Tą książkę polecam osobą bardzo młodym w wieku mniej więcej 10/12 lat (które są jeszcze na tyle naiwne by wierzyć w miłość od pierwszego wejrzenia) lub które dopiero zaczynają swoją przygodę z paranormal romans. Nie jest się wtedy aż tak wymagającym, wiem po swoim przykładzie. Kilka lat temu uważałam ją za mega super ekstra itp. itd. Teraz widzę jak słaba ona była. Banalne dialogi, miłość znikąd, jedynie historia jakoś ciągnie, choć i tutaj zdarzały się niezgodności i niedomówienia. Wiem, też że ta recenzja recenzji raczej nie przypomina – to raczej luźny zbiór moich przemyśleń, ale o Błękitnej miłości nie potrafię inaczej napisać. Chciałam na podstawie tej książki pokazać Wam jak mogą zmieniać się gusty od początku swojej czytelniczej aktywności do dnia dzisiejszego i dalej. Ocena jest tak wysoka, ponieważ jestem osobą niezwykle sentymentalną, a ta książka na zawsze będzie przypominała mi czasy, kiedy to jak wyżej wspominałam, byłam naiwna i wierzyłam w miłość od pierwszego wejrzenia.

4/10

Wyzwania:

Przeczytam tyle ile mam wzrostu (+2,1cm)

Paranormal romans

Klucznik (Love story)