''Wszechświaty'' Leonardo Patrignani

LC
Tytuł oryginału: Multiversum 
Seria: Wszechświaty #1 
Wydawnictwo: Dreams 
Liczba stron: 272 
Data premiery: 20 sierpnia 2013

Według teorii wieloświatów, istnieje nieskończona liczba światów, jak i nieskończone są możliwości naszego w nich istnienia. Przypuszcza się, że te rzeczywistości nie komunikują się wzajemnie.

Alex mieszka w Mediolanie, a Jenny w Melbourne. Cienka nić od zawsze wiąże losy tych dwojga – telepatyczne rozmowy, które odbywają bez uprzedzenia, w stanie nieświadomości. Aż do chwili, gdy zdecydują się na spotkanie i odkrycie prawdy, która całkowicie zmieni ich egzystencję, niszcząc wszelkie pewniki świata, w którym żyją.

‘’Wszechświaty’’ kupiłam na ostatnich Targach Książek w Krakowie, po promocyjnej cenie 35zł (dla porównania cena z okładki wynosi 44,90zł). I mało tego zaraz po kupnie miałam okazję zdobyć autograf samego autora! Pierwszy autograf, pierwsze spotkanie z zagranicznym i sławnym autorem to coś. Przynajmniej dla mnie i jak mniemam dla wielu innych osób również. Nic, więc dziwnego, że do tej książki będę miała chyba już na zawsze jakiś sentyment.

Ale przechodząc do sedna. ‘’Wszechświaty’’ miałam w planie tak dawno, że niemal zupełnie o tej książce zapomniałam, jednak, kiedy pojawiły się wieści o przejeździe pana Patrignani do Polski moja chęć odżyła. Postanowiłam jednak poczekać jeszcze trochę i kupić sobie tą książkę dopiero na Targach (oczywiście mając nadzieję na jakąś zniżkę). Jednakże kiedy już miałam tą książkę w łapkach i zaczęłam ją czytać… no cóż, nie zachwyciła mnie zbytnio. Jeśli dobrze pamiętam przeczytałam pierwsze pięćdziesiąt stron i przerwałam, ponieważ aż tak mnie to zanudziło. Tak, początek jest jak dla mnie mało ciekawy. Prolog jeszcze całkiem całkiem, ale następne strony dłużyły mi się niemiłosiernie. Dlatego postanowiłam odłożyć ‘’Wszechświaty’’ na później. Owo ‘’później’’ nastąpiło dwa dni temu i… przepadłam.

Kiedy już przeboleje się te pierwsze siedemdziesiąt stron, akcja nagle zaczyna szybko przeć do przodu i nie zatrzymuje się ani na chwilę aż do końca książki. Następne kartki mijają jak z bicza strzelił i to nie jest wina tego, że ‘’Wszechświaty’’ mają mało stron, czy papier jest grubszy niż u zwykłej książki. Nie. To akcja tak wciąga, że nie da się wysiedzieć spokojnie nie dowiadując się uprzednio jak zakończył się ostatni rozdział. Sama teoria nieskończonej ilości Wszechświatów, jest niezwykle ciekawa i co tu dużo mówić, po prostu oryginalna. Podziwiam pana Patrignani, że potrafił to tak umiejętnie przedstawić, i że nie pomieszało mu się to wszystko w głowie, jak mi w niektórych momentach.

''– Alex dlaczego nie przyszedłeś? Proszę cię, nie mów mi, że nie istniejesz.

– Jenny, jestem na molo. Jestem tutaj!

– Ja także, dokładnie tam, gdzie ty mówisz, że jesteś.''

Następnym plusem jest to, że wątkiem głównym nie jest ten miłosny. Owszem, jest on widoczny, ale nie znajduje się na pierwszym planie jak się tego spodziewałam. Nie zasłania on prawdziwie ciekawego wątku jakim są Wszechświaty oraz nie jest naciągany. Autor przedstawił również z szczegółami jak wygląda Mediolan i ogólnie zwracał szczególną uwagę na kreowany przez siebie świat. Chyba po raz pierwszy w życiu nie przeszkadzało mi dużo opisów w książce, wręcz przeciwnie dzięki temu z łatwością mogłam wyobrazić sobie wszystkie rzeczywistości jakie pan Patrignani stworzył. No i nabrałam chęci na odwiedzenie Włoch ;D.

Niestety, coś jednak mi nie grało. I to byli bohaterzy. Miałam wrażenie, że autor skupił się tak bardzo ma kreowanym przez siebie świecie, że mało poświęcił czasu się dla samych postaci. Co prawda nie byli najgorsi, ale mogli być zdecydowanie bardziej dopracowani. Za bardzo jak na mój gust zlewali się ze sobą, nie byli, że tak powiem wyraziści. Ale jest to jedyny minus (poza mało ciekawym początkiem) jaki dopatrzyłam się w całej powieści, więc jest zdecydowanie lepiej niż w innych książkach.

Podsumowując: pomimo początkowego zawiedzenia, książka okazała się naprawdę świetna i jeśli tylko będę miała okazję to sięgnę po kolejną część. Kreacja świata, cały ten pomysł równoległych rzeczywistości tak mnie wciągną, że nawet nie mogłam się skupić na nauce, myśląc cały czas, co będzie się dalej działo. Och i jeszcze ta magiczna okładka! Jedna z najpiękniejszych, jakie widziałam i najpiękniejsza z całej mojej biblioteczki. Mam nadzieję, że Wam również spodobały się ‘’Wszechświaty’’, albo spodobają się w przyszłości (lub w równoległym świecie ;)).
Lato
8/10