''Kroniki Krwi'' Richelle Mead

źródło: lubimyczytać.pl

Tytuł oryginału: Bloodlines

Seria: Kroniki Krwi #1

Wydawnictwo: Nasza Księgarnia

Liczba stron: 416

Data premiery: 5 września 2012

Długo zastanawiałam się nad rozpoczęciem tej książki. Moją główną obawą było to, że po przeczytaniu ‘’Kronik Krwi’’ zniszczę sobie opinię o ‘’Akademii Wampirów’’ – serii, którą szczerze polubiłam i na której podstawie powstały Kroniki. Jednak jak to w moim przypadku często bywa ciekawość zwyciężyła i gdy nadarzyła się pierwsza okazja do jej przeczytania nie zmarnowałam jej i od razu się za nią zabrałam. I teraz po przeczytanych już kilku częściach tej serii mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że ‘’Kroniki Krwi’’ to jedna z moich ukochanych.

Sydney jest alchemiczką, członkinią tajnej organizacji stojącej na straży ładu i równowagi na świecie, chroniącej życie ludzi i… sekrety wampirów. Alchemicy skrzętnie zacierają wszelkie ślady działania magii oraz istnienia nadnaturalnych istot. Ich symbolem jest złota lilia wytatuowana na policzku.
Dziewczyna popada w niełaskę, po tym jak udzieliła pomocy Rose Hathaway, uciekinierce oskarżonej o królobójstwo. Teraz udowadnia swoją wierność organizacji, ochraniając morojską księżniczkę Jill Dragomir, której zagrażają zamachowcy.


Między alchemiczką a aroganckim Adrianem Iwaszkowem, towarzyszem Jill, narasta dziwne napięcie, ale Sydney pamięta o swojej zasadzie. 

Nigdy nie zadawać się z wampirami.//lubimyczytać.pl


Już podczas czytania pierwszego rozdziału wyczułam, że ‘’Kroniki Krwi’’ to książka o której łatwo nie zapomnę, bo mimo, iż głównym tematem były już ‘’nieco’’ przejedzone wampiry to pani Mead przedstawiła je w zupełnie innym świetle tak jak w wspomnianej wyżej ‘’Akademii Wampirów’’. Akcja płynie szybko i nie zanudza jak to się dzieje w wielu książkach. Język nie jest zbyt wymagający co było miłą odmianą od przeczytanej niedawno przeze mnie ‘’Dumy i uprzedzeniu’’.

Jeśli chodzi o Sydney to nie mam za dużo do powiedzenia, poza tym, że jest niezwykle inteligenta i ślepo oddana misji alchemików. Dodam może to, że na początku lubiłam ją umiarkowanie, co zmieniało się wraz z rozwojem akcji (czyt. jak powoli zaczynała myśleć sama). Adrian to już zupełnie inna bajka. Każdy kto czytał wcześniej ‘’Akademię Wampirów’’ wie jaki on jest. Nałogowy palacz i alkoholik o przystojnej twarzy, do którego kobiety lecą jak pszczoły do miodu. Sama zaliczam się do takich ;).

Entuzjastów wątku miłosnego niestety muszę nieco rozczarować, ponieważ nie działo się za wiele w relacji Adrian-Sydney. Szczerze mówiąc dopiero pod koniec książki zaczyna się rozkręcać. Pani Mead buduje fundamenty, jeśli chodzi o takowy wątek. Więc, cierpliwości!

‘’Kroniki Krwi’’ niezwykle mnie zaskoczyły. Pozytywnie, oczywiście. Nie spodziewałam się, że polubię je nawet bardziej od ‘’Akademii Wampirów’’, a tak się stało. Polecam dla każdego, kto chce spędzić choć jeden dzień wakacji w słonecznym Palm Springs :).

9/10