„Ugly love” Colleen Hoover

Tytuł oryginału: Ugly love
Seria: --
Wydawnictwo: Otwarte
Tłumaczenie: Piotr Grzegorzewski
Liczba stron: 344
Data wydania: 13 kwietnia 2016

Kiedy TATE, początkująca pielęgniarka, wprowadza się do mieszkania swojego brata, nie spodziewała się tak gwałtownych zmian w swoim życiu. Wszystko przez przystojnego pilota Milesa Archera.

MILES ustala tylko jedną regułę ich związku: nie pytaj o przeszłość i nie oczekuj przyszłości. Gdy ta sytuacja staje się nie do wytrzymania i prowokuje do pytań, ożywają jego dramatyczne wspomnienia.

Serca zaczynają szybciej bić, obietnice zostają złamane, reguły przestają obowiązywać...

Nie jest tajemnicą, że kocham twórczość Colleen Hoover. Może i nie wszystkie jej książki były genialne i poruszyły mnie dogłębnie, ale na pewno miały w sobie uczucie, a czas spędzony na ich czytaniu uważam za najlepiej spożytkowany. Nic więc dziwnego, że nie wahałam się ani chwili, by sięgnąć po nową na rynku polskim książkę pani Hoover; Ugly love, książkę, która już od pierwszych stron pochłonęła mnie doszczętnie i nie pozwoliła wyrwać się z jej mocy nawet po przeczytaniu.

„Łatwo wziąć złudzenia za prawdziwe uczucia, zwłaszcza gdy patrzy się drugiej osobie w oczy.‟

Colleen Hoover ma dar do przedstawiania losów bohaterów w realistyczny i emocjonalny sposób. Nie są to losy zwykłe, które zdarzają się na co dzień, a sytuacje trudne i bolesne, pozostawiające po sobie blizny na duszy i psychice. Ugly love nie jest wyjątkiem. Powieść choć z pozoru prosta, okazuje się trudniejsza i bardziej intensywna, niż wydaje się po opisie. Emocje wprost wypływają z kartek, a rozstanie z bohaterami pod koniec przychodzi z bólem. Nawet teraz, wystarczyło przeczytanie kilku cytatów, by na nowo zalała mnie cała gama uczuć, jakie towarzyszyły mi w trakcie czytania.

„I zdałem sobie sprawę... właśnie w tej chwili... że Bóg zsyła na nas trudne chwile po to, żebyśmy docenili te piękne.‟

Milesa trudno jest dokładniej przedstawić bez zdradzania dużej części fabuły. Z pozoru typowy "złamany przez życie" mężczyzna, jakich jest ogrom w książkach nurtu New/Young Adult, ale pani Hoover w swoim geniuszu, sprawiła, że stał się on postacią z krwi i kości, a odczucie jego osoby jest inne, bardziej emocjonalne niż pozostałych tego typu bohaterów. Zawdzięcza się to w dużej mierze, poprowadzeniem narracji z jego perspektywy, wracając i powoli wyjaśniając, co wydarzyło się przez sześcioma latami, w czasie, kiedy wszystko się dla niego zmieniło. Dzięki temu z łatwością można zauważyć, jak bardzo się zmienił w ciągu tych kilku lat. Różnica pomiędzy Milesem-osiemnastolatkiem, a Milesem-aktualnym jest nie do nie zauważenia. Wydarzenia z przeszłości złamały go, zniszczyły, pozostawiając go z obezwładniającym poczuciem winy. Nic więc dziwnego, że tak się zmienił.

„Im mniejszy dom, tym większą miłością musi darzyć się rodzina. Na brak miłości po prostu nie ma już miejsca.‟

Musiałam się pochwalić ^^

Tate z kolei posiadała raczej mało zapadający w pamięć charakter. Normalna do bólu bohaterka, która jednak swoją determinacją i uczuciami potrafiła wpleść się w puste życie głównego bohatera i zatrząść w nim w posadach. Klasyka. Czasami, owszem, nie rozumiałam jej zachowania (a niektóre wprost mnie irytowały), ale z drugiej strony zaimponowała mi swoim zdecydowaniem i podnoszeniem się z gorzkich przeżyć i niekiedy upokorzeń. 

„Miłość nie zawsze jest piękna, Tate. Czasami przez lata masz nadzieję, że okaże sie czymś innym. Czymś lepszym. A potem, zanim się spostrzeżesz, wracasz do punktu wyjścia i zostajesz z niczym.‟

Ubolewam ogromnie nad zmianą okładki. Teraz, po przeczytaniu, oryginalna okładka Ugly love nabiera sensu i wywołuje dodatkowe emocje. Nie żeby polska była brzydka (ale i tak dużo brakuje jej do okładki, np.: Hopeless), różnica polega ta tym, że nie ma ona tyle znaczenia w odniesieniu do fabuły, co oryginalna. Druga sprawa: jak każdy wie spoilery to największe przekleństwo czytelników (w moim przypadku to już zmora). Wierzcie mi na słowo, że nawet jeden maluteńki spoiler dotyczący Ugly love może sprawić, że większość magii tej książki wyparuje. Żadnych spoilerów (nawet najmniejszych), jeśli chcecie to przeczytać! Bo za swoją ciekawość możecie gorzko zapłacić...

„Tak właśnie się dzieje, gdy ktoś ci się zaczyna podobać. Na początku jest nikim, a potem nagle staje się wszystkim, czy tego chcesz, czy nie.‟

Ugly love przeczytałam miesiąc temu. Miesiąc. A dopiero teraz zebrałam się w sobie, by napisać tę opinię. Nie jest ona oryginalna, pewnie zleje się w jedno z innymi recenzjami. Ale chciałam tylko przedstawić swoje zdanie. Ta książka zniewala. Daje nadzieję. I łamie serce. Tej powieści się nie czyta, tylko przeżywa - te słowa znajdujące się z tyłu okładki, w pełni pasują do książki pani Hoover. Miejcie to na uwadze, jeśli zaczniecie się zastanawiać czy ją przeczytać. Oczywiście, nie wszystkim spodoba się Ugly love. Jednak może to właśnie Ty ją pokochasz... tą piękną miłością. Przekonasz się, jeśli spróbujesz.

10/10